Jan (78) en Corrie (75) Schuilenburg kregen destijds, vlak na de viering van hun 25-jarig huwelijk, een uitnodiging om naar Zuid-Afrika te komen van Jan’s zus Coby. ,,Zij en mijn zwager André hadden daar liefst zeven bedrijven. Ze kweekten amaryllissen, de grootste van de hele wereld. Ze deden het heel goed daar”, vertelt Jan. Lang hoefden ze niet na te denken, ze pakten de uitnodiging met beide handen aan. ,,Al was het onze eerste lange vliegreis en kostte een retourtje voor ons gezin destijds 3000 gulden. Gruwelijk veel geld. Maar we zijn toch gegaan, samen met onze twee zoons.”
Ze logeerden in een ontzettend luxe bungalow, in een klein plaatsje dichtbij Johannesburg. ,,Het huis op zich was al een hele ervaring. Je moest wel tien minuten lopen om van de ene kant naar de andere kant te komen”, zegt Jan. Maar veel vertoefden ze daar niet. Ze trokken er dagelijks op uit. Thuis, in Rijnsburg, runden Jan en Corrie samen een drukke groentezaak. Corrie weet nog dat het voelde alsof ze in Zuid-Afrika een totaal andere wereld binnenstapten. ,,Het personeel woonde in kleine huisjes bij het bedrijf van Jan’s zus. Er was ook een schooltje bij. De zwarte kindjes zongen ons toe en ik weet nog dat ik daar de tranen van in de ogen kreeg. Heel ontroerend.”
Jan vertelt dat het personeel daar destijds geen salaris kreeg. ,,Ze kregen een kip. En als ze een groter gezin hadden, kregen ze twee kippen. Geld kregen ze niet, want dan zopen ze alles op. Als ze om 12 uur uitbetaald werden, zaten ze om kwart over twaalf in de kroeg. En had het gezin geen eten.”
Ze bezochten onder meer de stad Pretoria. ,,Schitterend, die prachtige bloeiende bomen daar’’, zegt Corrie. Maar hoogtepunt van hun reis was het bekende Krugerpark.In een Volkswagenbusje reden ze door het park en konden de wilde dieren van heel dichtbij bekijken. ,,Zó mooi!”, zegt Jan. ,,Pal naast ons busje zagen we een bevruchting van een leeuw. Daar zat nog geen meter tussen. Ze doen niks hoor, als je je raampje maar dichtlaat.” Hij vertelt enthousiast hoe Corrie en hij aan de rivier zaten te eten. ,,We zagen een krokodil in het water, die loerde op een bokje. En later een tijger, die een bokje ving en verslond. Heel bijzonder, om zo met je neus boven op de natuur te zitten.”
Jan is altijd jager geweest en was een heel goede schutter. ,,Ik ben ooit in Twente begonnen met jagen, op het landgoed van Palthe en van Heek op de Sprengenberg in Haarle. Er zijn weinig landen in Europa waar ik niet gejaagd heb. De jacht deed ik uit hobby én natuurbeheer.” Hij houdt van de natuur en was daarom ook zo onder de indruk van het wild dat hij in Zuid-Afrika in de natuurlijke habitat zag.
Jan is inmiddels gestopt met de jacht. Nu ze ouder worden komen ook de gebreken. Jan heeft Parkinson en Corrie heeft een hersenbloeding gehad. Corrie: ,,Anderhalf jaar geleden zijn we verhuisd, van Rijnsburg naar ons appartement in Oldenzaal. Dat was een idee van onze zoon Klaas. Hij woont hier, op de Tankenberg en zei tegen ons: ‘Kom toch ook hier naartoe.’ Zo kan hij vaker even bij ons langskomen. We kunnen hier goed wennen hoor! We hebben alleen soms moeite om de Twentse taal te verstaan.”
Op hun zonovergoten balkon slaan ze de bladzijden in het fotoboek over Zuid-Afrika nog eens om. ,,Kijk’’, wijst Corrie, ,,deze giraffes en zebra’s in het Krugerpark vond ik het allermooist. En elke keer als ik ze nu op de televisie zie, dan denk ik terug aan Zuid-Afrika, toen ik ze in het wild zag. In hun échte leefomgeving.”
