Diploma’s voor het melken

Mevrouw Oldekamp groeide op in Nordhorn in een gezin met twee broers en drie zussen. Later ging ze zelf in Denekamp wonen en bouwde met haar man een boerderij op. ‘Het was keihard werken,’ vertelt haar dochter Carolien: ‘Als ik thuis kwam, moest ik altijd zoeken in welk weiland of welke stal ma was.’ Ze spreekt de waardering uit dat haar ouders vanuit het niets een hele boerderij hebben opgebouwd. ‘Ma had zelfs diploma’s voor het melken’. Mevrouw Oldekamp en haar man kregen drie kinderen, een meisje en twee jongens.

Creatieve genen

Het creatieve heeft de 87-jarige niet van een vreemde. ‘Mijn moeder spinde vroeger zelf garen. Wij als kinderen hebben haar soms best opgejut omdat we niet konden wachten om de gesponnen garen zelf te gebruiken‘, bekent ze.
De creativiteit zit duidelijk in de genen. De jongste zus van mevrouw Oldekamp kan prachtig schilderen en ook dochter Carolien breit en haakt er lustig op los.

Noorse sokken

Mevrouw Oldekamp begon haar ‘breicarrière’ met het breien van Noorse sokken. Toen iedereen in haar omgeving was voorzien van een vers paar gebreide sokken, kwam dochter Carolien met het idee van babymutsjes op de proppen. Wekelijks breit ze tientallen mutsjes en babyslofjes bij elkaar. Haar breikunsten zijn niet alleen binnen Franciscus maar ook daarbuiten bekend: regelmatig komen er mensen met tassen vol wol bij mevrouw Oldekamp over de vloer, die zij vervolgens moeiteloos omtovert in de prachtigste creaties. “Ik doe het nog steeds met heel veel plezier”, zegt ze.

Nieuw goed doel gezocht

In totaal heeft mevrouw Oldekamp al ruim 1000 mutsjes gebreid voor de Stichting Save the Children. Tot voor kort vervoerde deze stichting de mutjes naar de Indiase hoofdstad Delhi waar ze werden uitgedeeld om moeders te stimuleren hun baby’s te laten registreren. Helaas zijn de transportkosten zo hoog geworden dat deze stichting de mutsjes niet langer kan vervoeren. Ze doet dan bij deze ook een oproep aan iedereen die een nieuw goed doel weet, dit door te geven.

Van stilzitten word ik oud!

Inmiddels woont ze alweer drie jaar in woonzorgcentrum Franciscus, dat ze daarvoor al goed kende omdat ze de dagbesteding bezocht. Hoewel ze vertelt dat het wel een overgang was van een groot huis naar een appartement, hoor je haar niet klagen. “De mensen zijn hier erg lief en het eten is lekker. En, er is hier genoeg te doen.“ Zo gaat ze wekelijks naar de gymnastiek en de dagsoos waar ze met haar medebewoners spelletjes speelt, lekker kletst en een krantje leest. Zowel lichaam als geest zet ze bovendien dagelijks aan het werk. “Ik ga elke dag wandelen en als het regent stap ik op de trimfiets. Ik moet toch in beweging blijven, want van stilzitten word ik oud!” Haar geest prikkelt ze dagelijks door te puzzelen, waarbij ze vooral geniet van de woordzoekers. “Dat is erg goed als hersengymnastiek”, vertelt ze lachend!

En natuurlijk mag er 1 activiteit in dit rijtje niet ontbreken. Ieder maandag is mevrouw Oldekamp van de partij op het breiclubje van Franciscus waar ze haar kennis en voorliefde voor de breinaald met plezier deelt met haar medebewoners. “Ik ben hier echt tevreden!”